سه شنبه, ۲۶ شهریور ۱۳۹۸
۱۵:۴۸
۴۰
طبقه بندی:
- فضای کسب و کار
- اخبار رسانه ها
به گزارش روابط عمومی سازمان نصر مازندران به نقل از تهران،رئیس کمیسیون شبکه سازمان نظام صنفی تهران که همراه با ۳۰ شرکت ایرانی، نصرالله جهانگرد معاون پیشین وزیر ارتباطات و چند تن از دیگر مسئولان حوزه فن‌آوری کشور در «نمایشگاه بین المللی تکنالوژی معلوماتی و مخابرات» در کابل شرکت کرده بود، از این نمایشگاه سه روزه، وضعیت اینترنت و تکنولوژی، فرصت های موجود و قراردادهایی که طی این مدت منعقد شد، صحبت کرد.
آزاد معروفی معتقد است برگزاری این نمایشگاه قدم اولی است برای این که افغان‌ها با تولیدات ایران در حوزه سخت‌افزاری و نرم‌افزاری آشنا شوند و از طرف دیگر می‌تواند محملی برای سازمان‌ها و تولیدکنندگان ایرانی باشد که در این عرصه حضور جدی داشته‌اند.او با اشاره به این نکات تاکید می‌کند:« با استفاده از موقعیت خوبی که در افغانستان وجود دارد، افراد مستعد می‌توانند با حساب و کتاب ریسکی که ممکن است حضور در آنجا داشته باشند، فعالیت‌شان را آغاز کرده و بخش توسعه یافته ایران و خدمات فنی و مهندسی را به این مردم ارائه کنند.»
رئیس کمیسیون شبکه سازمان نظام صنفی تهران، در خصوص عقبه برگزاری این نمایشگاه در افغانستان گفت:« با توجه به موقعیتی که در این کشور وجود دارد، آنها توانایی برگزاری نمایشگاه را نداشتند و نحوه برگزاری آن را به خوبی نمی‌دانستند به همین دلیل این کار به ایرانیان سپرده شد.ابتدا قرار بود این نمایشگاه در اسفند ماه برگزار شود، اما موقعیت جوی مانع از برگزاری آن شد. نوبت دوم برگزاری اردیبهشت امسال بود که به درخواست وزیر وقت ارتباطات این کشور و به این دلیل که نتوانسته‌اند در این مدت کوتاه شرایط برگزاری نمایشگاه را فراهم کنند، به خردادماه موکول شد. اما این‌بار هم از سوی وزارت امور خارجه ایران به دلیل مسائلی که در این کشور وجود داشت برای سومین مرتبه به تعویق افتاد. اما در نهایت ۱۲ شهریور با تمام مشکلاتی که وجود داشت، اولین نمایشگاه بین المللی فناوری اطلاعات افغانستان در شهر کابل برگزار شد.»
برای برگزاری این نمایشگاه بین المللی، ۳۰ شرکت ایرانی روز یازدهم شهریور عازم افغانستان شدند. معروفی در این خصوص گفت: «نمایشگاه از روز ۱۲ شهریور آغاز به کار کرد و طی سه روز استقبال خوبی از جانب افغانستانی‌ها صورت گرفت. روزهای تلخی بود و در مدت اقامت‌مان سه حمله انتحاری رخ داد اما این حملات برای مردم آنجا دیگر عادی شده و به زندگی خودشان ادامه می‌دادند. دقیقا مانند زمانی که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در جریان بود.
رئیس کمیسیون شبکه سازمان نظام صنفی تهران، تصریح کرد: جامعه افغانستان به شدت نیازمند تحول است. از آنجا که رشد اقتصادی این کشور بالای ۲۸ درصد در سال را نشان می‌دهد، می‌توان به آینده کاملا امیدوار بود. افغانستان سال‌ها در جنگ بوده و نتوانسته در حوزه تکنولوژی‌های مختلف دستاوردی داشته باشد، به همین دلیل به ICT و متخصصان این حوزه نیاز دارد. علاوه بر این‌ها زبان مشترک، بحث و گفت و گو درباره مسائل کاری ما را به سمت مفیدی برده خصوصا در حوزه نرم‌افزارهایی که به زبان فارسی طراحی شده‌اند.»
معروفی درباره قراردادهایی که در این نمایشگاه منعقد شده‌اند، گفت: «یکی از قراردادها آموزش از راه دور است که از طریق اینترنت صورت می‌گیرد. این قرارداد در حوزه مبادلات الکترونیکی منعقد شد، می‌توان برآورد بالای ۱۰ میلیون دلار برای آن در نظر گرفت. البته انتظارمان این است که در آینده تعداد این قراردادها بیشتر شود.»
البته رسیدن به این هدف نیازمند قدم‌های دیگری است. معروفی در این باره افزود:« برای این کار نیاز است شرایط حضور دائم برخی شرکت‌ها در افغانستان فراهم شود تا این اطمینان کسب شود که خدمات پس از فروش وجود دارد و در آینده شرکت‌ها آنها را رها نخواهند کرد. ما در این خصوص تمهیداتی اندیشیده‌ایم و در حال پیگیری آنها هستیم. ما به عنوان کنسرسیوم ایریانا به این روند نظارت خواهیم کرد و برای بررسی مسائل مربوط به حقوق، بیمه و مالیات کنارشان خواهیم بود. در این کشور نیروی انسانی ماهر و دارای مهارت‌های خاص بسیار اندک است و می‌توانیم در این حوزه قدم برداریم و نیروی انسانی به آنجا صادر کنیم. البته قبل از هر اقدامی باید مسائل امنیتی بررسی شود.»
او با اشاره به این‌که وضعیت اینترنت همراه در کشور افغانستان خوب است و در برخی نقاط، حتی از ایران هم سرعت بهتری دارد، گفت: «وضعیت اینترنت اکثرا روی موبایل است و به جز مناطق خاص، سرعت بسیار خوبی دارد. نکته دیگر این‌که سایتی در این کشور فیلتر نیست.»
معروفی در پایان این گفت‌وگو، به این نکته اشاره کرد که با تمام این مسائل، می‌توان در این کشور کار کرد و قدم‌هایی برای توسعه برداشت:« ما در سه حادثه‌ای که بین ۱۱ تا ۱۴ شهریور در افغانستان رخ داد در این کشور بودیم. صدای حملات را شنیدیم اما آنها را ندیدیم. با تمام تلخی که این حوادث داشت، اما مردم کار و زندگی را رها نکرده بودند.»
